جواب مهرباني را مهربانانه بدهيد

شايد بسياري از ما احساس مهرباني بي‌جواب را درک کرده باشيم. وقتي مهرباني از سوي طرف مقابل بدون پاسخ مي‌ماند يا وي از رفتار مهربان ما سوء‌استفاده کند، شايد بتوان گفت کمترين آسيب‌اش مشغول شدن ذهن حتي براي لحظه‌اي کوتاه به اين موضوع باشد.
در واقع درگيري ذهني کوتاه‌مدت کوچک‌ترين عارضه‌اي است که براي مهرباني بدون پاسخ قابل تصور است. حالا از ديد روان‌شناسي ليستي از عواقب با توجه شدت مهرباني و شخصيت افراد مي‌تواند رخ دهد. افراط در مهرباني فرد را از دنياي واقعي خارج مي‌کند. نارضايتي دروني ايجاد مي‌کند و ممکن است فرد از تمام ظرفيت روان‌شناختي‌اش استفاده کند و تمام تحمل و قدرت پذيرش خود را از دست بدهد و در نهايت به نوعي با دنياي دروني خود بيگانه شود و از طرف ديگر اين افراط مي‌تواند ميزان ناکامي‌هاي فرد را افزايش بدهد. به اين ترتيب که شخص سعي مي‌کند تمام رفتار‌هاي خود را توأم با مهرباني انجام بدهد، در حالي که نمي‌داند اين امر ميزان خطا يا عدم بازخورد را بيشتر مي‌کند.

اگر فرد رضايت‌مندي دروني در قبال اين رفتار‌هاي مهربانانه خود نداشته باشد، ممکن است در مراحل بعدي زندگي مهرباني در او کم‌رنگ‌تر بشود و نگرش وي تغيير کند و مجددا با ناکامي ‌مواجه شود و اين ناکامي‌ درنهايت شخص را به سمت رفتار‌هاي متضاد مهرباني يا رفتار پرخاشگرايانه سوق دهد که البته همين جا دکتر رزاقي اين نکته مهم را متذکر مي‌شود که برخي افراد به سمت رفتار پرخاشگرايانانه نمي‌روند اما نه تنها از مهرباني فاصله مي‌گيرند بلکه تنبيهاتي مثل سوءاستفاده، عدم درک موقعيت ديگران و... از آنها بروز خواهد کرد و يک رفتار منفعلانه را در پيش مي‌گيرند.
منبع:www.salamat.com
/ك